《琅琊寺》
朝代:明代
作者： 张岳
全文:
朝游琅琊山，暮宿琅琊寺。寺古山径荒，寒林积空翠。
慨念千载人，欹枕不成寐。六一安在哉，智仙亦已矣。
燃烛读残碑，剥落不可纪。谁谓金石坚，所托谩复尔。
秋风拂庭柯，落叶盈陛戺。大运古来然，荣名安足理。
所以称达生，静观良有以。不见龛中僧，白发垂两耳。
拼音:
cháo yóu láng yá shān, mù sù láng yá sì. sì gǔ shān jìng huāng, hán lín jī kōng cuì. kǎi niàn qiān zǎi rén, yī zhěn bù chéng mèi. liù yī ān zài zāi, zhì xiān yì yǐ yǐ. rán zhú dú cán bēi, bō luò bù kě jì. shuí wèi jīn shí jiān, suǒ tuō mán fù ěr. qiū fēng fú tíng kē, luò yè yíng bì shì. dà yùn gǔ lái rán, róng míng ān zú lǐ. suǒ yǐ chēng dá shēng, jìng guān liáng yǒu yǐ. bú jiàn kān zhōng sēng, bái fà chuí liǎng ěr.
上下篇