朝代:唐代
作者： 天然
全文:
骊龙珠，骊龙珠，光明灿烂与人殊。十方世界无求处，纵然求得亦非珠。
珠本有，不升沉，时人不识外追寻。行尽天涯自疲寂，不如体取自家心。
莫求觅，损功夫，转求转灭转元无。恰如渴鹿趁阳燄，又似狂人在道途。
须自体，了分明，了得不用更磨莹。深知不是人间得，非论六类及生灵。
虚用意，损精神，不如闲处绝纤尘。停心息意珠常在，莫向途中别问人。
自迷失，珠元在，此个骊龙终不改。虽然埋在五阴山，自是时人生懈怠。
不识珠，每抛掷，却向骊龙前作客。不知身是主人公，弃却骊龙别处觅。
认取宝，自家珍，此珠元是本来人。拈得玩弄无穷尽，始觉骊龙本不贫。
若能晓了骊珠后，只这骊珠在我身。
拼音:
lí lóng zhū, lí lóng zhū, guāng míng càn làn yú rén shū. shí fāng shì jiè wú qiú chù, zòng rán qiú dé yì fēi zhū. zhū běn yǒu, bù shēng chén, shí rén bù shí wài zhuī xún. xíng jǐn tiān yá zì pí jì, bù rú tǐ qǔ zì jiā xīn. mò qiú mì, sǔn gōng fū, zhuǎn qiú zhuǎn miè zhuǎn yuán wú. qià rú kě lù chèn yáng yàn, yòu shì kuáng rén zài dào tú. xū zì tǐ, le fēn míng, liǎo de bù yòng gèng mó yíng. shēn zhì bú shì rén jiān dé, fēi lùn liù lèi jí shēng líng. xū yòng yì, sǔn jīng shén, bù rú xián chù jué xiān chén. tíng xīn xī yì zhū cháng zài, mò xiàng tú zhōng bié wèn rén. zì mí shī, zhū yuán zài, cǐ gè lí lóng zhōng bù gǎi. suī rán mái zài wǔ yīn shān, zì shì shí rén shēng xiè dài. bù shí zhū, měi pāo zhì, què xiàng lí lóng qián zuò kè. bù zhī shēn shì zhǔ rén gōng, qì què lí lóng bié chù mì. rèn qǔ bǎo, zì jiā zhēn, cǐ zhū yuán shì běn lái rén. niān dé wán nòng wú qióng jìn, shǐ jué lí lóng běn bù pín. ruò néng xiǎo le lí zhū hòu, zhǐ zhè lí zhū zài wǒ shēn.