朝代:元代
作者： 李道纯
全文:
自从至人传剑诀，正令全提诚决烈。有人问我觅踪由，向道不是寻常铁。
此块铁，出坤方，得入吾手便轩昂。赫赫火中加火炼，工夫百炼炼成钢。
学道人，知此诀，阳神威猛阴魔灭。神功妙用实难量，我今剖露为君说。
为君说，泄天机，下手一阳来复时。先令六甲扇炉鞴，六丁然后动钳锤。
火功周，得成剑，初出辉辉如掣电。横挥凛凛清风生，卓竖莹莹明月现。
明月现，瑞光辉，烁地照天神鬼悲。激浊扬清荡妖秽，诛龙斩虎灭蛟螭。
六贼亡，三尸绝，缘断虑捐情网裂。神锋指处山岳崩，三界魔王皆剿拆。
此宝剑，本无形，为有神功强立名。学道修真凭此剑，若无此剑道难成。
开洪濛，剖天地，消碍化尘无不备。有人问我借来看，拈出问君会不会。
拼音:
zì cóng zhì rén chuán jiàn jué, zhèng lìng quán tí chéng jué liè. yǒu rén wèn wǒ mì zōng yóu, xiàng dào bú shì xún cháng tiě. cǐ kuài tiě, chū kūn fāng, dé rù wú shǒu biàn xuān áng. hè hè huǒ zhōng jiā huǒ liàn, gōng fū bǎi liàn liàn chéng gāng. xué dào rén, zhī cǐ jué, yáng shén wēi měng yīn mó miè. shén gōng miào yòng shí nán liàng, wǒ jīn pōu lù wèi jūn shuō. wèi jūn shuō, xiè tiān jī, xià shǒu yī yáng lái fù shí. xiān lìng liù jiǎ shàn lú bèi, liù dīng rán hòu dòng qián chuí. huǒ gōng zhōu, dé chéng jiàn, chū chū huī huī rú chè diàn. héng huī lǐn lǐn qīng fēng shēng, zhuō shù yíng yíng míng yuè xiàn. míng yuè xiàn, ruì guāng huī, shuò dì zhào tiān shén guǐ bēi. jī zhuó yáng qīng dàng yāo huì, zhū lóng zhǎn hǔ miè jiāo chī. liù zéi wáng, sān shī jué, yuán duàn lǜ juān qíng wǎng liè. shén fēng zhǐ chù shān yuè bēng, sān jiè mó wáng jiē jiǎo chāi. cǐ bǎo jiàn, běn wú xíng, wèi yǒu shén gōng qiáng lì míng. xué dào xiū zhēn píng cǐ jiàn, ruò wú cǐ jiàn dào nán chéng. kāi hóng méng, pōu tiān dì, xiāo ài huà chén wú bù bèi. yǒu rén wèn wǒ jiè lái kàn, niān chū wèn jūn huì bú huì.