朝代:元代
作者： 马致远
全文:
思情
天涯自他为去客，黄犬信音乖。日日凌波袜冷，湿透青苔。向东风不倚朱扉，傍斜阳也立闲阶，扑通地石沉大海，人更在青山外。倦题宫叶字，羞见海棠开。
【幺】春光有钱容易买，秋景最伤杯。他便似无根蓬草，任飘零不厌尘埃。假饶是线断风笋，落谁家也要个明白。近来自知浮世窄，少负他惹多苦债，别离期限数，占卜卦钱排。
【金菊香】敢投了招婿相公宅，多就了除名烟月牌，迷留没乱处猜。柳叶眉儿好，等你过章台。
【浪来里】更漏永，怎地捱？砧声才住角声哀。有灯光恨杀无月色，是何相待？姮娥影占了看书斋。
【尾】听夜雨无情，哨纱窗紧慢有三千解，韵欺蛩入耳，点共泪盈腮。疏竹响，晚风筛。刬地将芭蕉叶儿摆。意中人何在？猛随风雨上心来！
拼音:
sī qíng tiān yá zì tā wèi qù kè, huáng quǎn xìn yīn guāi. rì rì líng bō wà lěng, shī tòu qīng tái. xiàng dōng fēng bù yǐ zhū fēi, bàng xié yáng yě lì xián jiē, pū tōng dì shí chén dà hǎi, rén gèng zài qīng shān wài. juàn tí gōng yè zì, xiū jiàn hǎi táng kāi. yāo chūn guāng yǒu qián róng yì mǎi, qiū jǐng zuì shāng bēi. tā biàn shì wú gēn péng cǎo, rèn piāo líng bù yàn chén āi. jiǎ ráo shì xiàn duàn fēng sǔn, luò shuí jiā yě yào gè míng bái. jìn lái zì zhī fú shì zhǎi, shǎo fù tā rě duō kǔ zhài, bié lí qī xiàn shù, zhān bǔ guà qián pái. jīn jú xiāng gǎn tóu le zhāo xù xiàng gōng zhái, duō jiù le chú míng yān yuè pái, mí liú mò luàn chù cāi. liǔ yè méi ér hǎo, děng nǐ guò zhāng tái. làng lái lǐ gēng lòu yǒng, zěn dì ái? zhēn shēng cái zhù jiǎo shēng āi. yǒu dēng guāng hèn shā wú yuè sè, shì hé xiāng dài? héng é yǐng zhàn le kàn shū zhāi. wěi tīng yè yǔ wú qíng, shào shā chuāng jǐn màn yǒu sān qiān jiě, yùn qī qióng rù ěr, diǎn gòng lèi yíng sāi. shū zhú xiǎng, wǎn fēng shāi. chǎn dì jiāng bā jiāo yè ér bǎi. yì zhōng rén hé zài? měng suí fēng yǔ shàng xīn lái!