朝代:元代
作者： 汤舜民
全文:
酿寒风似刮，催诗雨如麻，东篱寂寞旧栽花，上心来闷杀。孟参军整乌纱低
首频嗟呀，陶县令掩柴扉缄口慵攀话，苏司业检奚囊弹指告消乏，白衣人在那答？ 约游春友不至效张鸣善句里用韵
芳尘滚滚，香雾氲氲，东风何地不精神？流莺也唤人。柳屯云护城两岸黄
金嫩，杏酣春映山村万树胭脂喷，草铺茵绕湖滨一片绿绒新，不闲游是蠢。 又
轮蹄冗杂，罗绮交加，东风何地不繁华，庄农也戏耍。倚<谷含><谷牙>恶
牙槎老树临溪汊，闹唧喳隔幽花鸟鸣山凹，荡光滑乱明霞流水绕天涯，不闲游
是傻。 书所见
二八年艳娃，五百载冤家，海棠庭院玩韶华，无褒弹的俊雅。脸慵搽倚窗纱
翠袖冰绡帕，步轻踏ネ尘沙锦幼凌波袜，笑生花唤烹茶檀口玉粳牙，美人图是
假。 闺情
惜花人那厢？吹箫伴谁行？好春光翻做了恶风光，三般愁怎当？入兰房恰昏
黄画角偏嘹亮，掩纱窗未思量杜宇先悲怆，上牙床正ゐ惶铁马儿越叮当，不伤
心是谎。 嘲秀才上花台
生居在孔门，供养甚花神，今年撞入翠红裙，被虔婆每议论。星里来月里去
又笑书生嫩，多则与少则许又骂酸丁吝，寝不言食不语又道秀才村，我可甚文章
立身！ 风浪士子
丢开了砚台，撇下了书册，向花街柳陌把身挨，兀的不俊哉。将皂环绦拴一
个合欢带，白罗袍绣一道开山额，素瑶琴雕一面教坊牌，这的是顽顽秀才。
拼音:
niàng hán fēng shì guā, cuī shī yǔ rú má, dōng lí jì mò jiù zāi huā, shàng xīn lái mèn shā. mèng cān jūn zhěng wū shā dī shǒu pín jiē ya, táo xiàn lìng yǎn chái fēi jiān kǒu yōng pān huà, sū sī yè jiǎn xī náng tán zhǐ gào xiāo fá, bái yī rén zài nà dá? yuē yóu chūn yǒu bù zhì xiào zhāng míng shàn jù lǐ yòng yùn fāng chén gǔn gǔn, xiāng wù yūn yūn, dōng fēng hé dì bù jīng shén? liú yīng yě huàn rén. liǔ tún yún hù chéng liǎng àn huáng jīn nèn, xìng hān chūn yìng shān cūn wàn shù yān zhī pēn, cǎo pù yīn rào hú bīn yī piàn lǜ róng xīn, bù xián yóu shì chǔn. yòu lún tí rǒng zá, luó qǐ jiāo jiā, dōng fēng hé dì bù fán huá, zhuāng nóng yě xì shuǎ. yǐ gǔ hán gǔ yá è yá chá lǎo shù lín xī chà, nào jī zhā gé yōu huā niǎo míng shān āo, dàng guāng huá luàn míng xiá liú shuǐ rào tiān yá, bù xián yóu shì shǎ. shū suǒ jiàn èr bā nián yàn wá, wǔ bǎi zài yuān jiā, hǎi táng tíng yuàn wán sháo huá, wú bāo dàn de jùn yǎ. liǎn yōng chá yǐ chuāng shā cuì xiù bīng xiāo pà, bù qīng tà chén shā jǐn yòu líng bō wà, xiào shēng huā huàn pēng chá tán kǒu yù jīng yá, měi rén tú shì jiǎ. guī qíng xī huā rén nà xiāng? chuī xiāo bàn shuí xíng? hǎo chūn guāng fān zuò le è fēng guāng, sān bān chóu zěn dāng? rù lán fáng qià hūn huáng huà jiǎo piān liáo liàng, yǎn shā chuāng wèi sī liang dù yǔ xiān bēi chuàng, shàng yá chuáng zhèng huáng tiě mǎ ér yuè dīng dāng, bù shāng xīn shì huǎng. cháo xiù cái shàng huā tái shēng jū zài kǒng mén, gōng yǎng shén huā shén, jīn nián zhuàng rù cuì hóng qún, bèi qián pó měi yì lùn. xīng lǐ lái yuè lǐ qù yòu xiào shū shēng nèn, duō zé yǔ shǎo zé xǔ yòu mà suān dīng lìn, qǐn bù yán shí bù yǔ yòu dào xiù cái cūn, wǒ kě shén wén zhāng lì shēn! fēng làng shì zǐ diū kāi le yàn tāi, piē xià le shū cè, xiàng huā jiē liǔ mò bǎ shēn āi, wù de bù jùn zāi. jiāng zào huán tāo shuān yí gè hé huān dài, bái luó páo xiù yī dào kāi shān é, sù yáo qín diāo yī miàn jiào fāng pái, zhè de shì wán wán xiù cái.