朝代:元代
作者： 凌云翰
全文:
篇论学仙之事。道园先生谓费无隐独善歌之，则能知者亦罕矣。及观先生所作，非惟足以追配尊师，而使世之汩没尘埃流连光景者闻之，而有遗世独立羽化登仙之想，则是篇於世，其可少乎。著雍阉茂之岁，灯夕后三日，偶阅道园遗，欲尽和之，甫成一篇，辄为韵拘，笔弗得骋。於是行思坐维，或得一句一韵，索纸书之。越三日又成四篇，尚少大半，意殊闷闷。二十三日城南醉归，拥孤咏，连得四篇半，与未已而夜寒手龟，不能足也。明日更成二篇半，并无俗念一篇，凡十又三篇，览者幸为正焉云缕虹竿，月钩星饵，海上金鳌曾钓。蓬岛连根，昆仑无外，不比人间嵩少。返本还源，成功满行，坐待紫皇飞诏。笑令威、千岁来归，知换几番华表。谁曾伴、阿母重游，蟠桃再结，目断西飞青鸟。林屋无扃，洞天不老，铁笛一声云杪。皎皎灵台，荧荧明镜，尘土等闲昏了。看火轮、飞出扶桑，万户千门皆晓。
拼音:
piān lùn xué xiān zhī shì. dào yuán xiān shēng wèi fèi wú yǐn dú shàn gē zhī, zé néng zhī zhě yì hǎn yǐ. jí guān xiān shēng suǒ zuò, fēi wéi zú yǐ zhuī pèi zūn shī, ér shǐ shì zhī gǔ mò chén āi liú lián guāng jǐng zhě wén zhī, ér yǒu yí shì dú lì yǔ huà dēng xiān zhī xiǎng, zé shì piān yú shì, qí kě shǎo hū. zhe yōng yān mào zhī suì, dēng xī hòu sān rì, ǒu yuè dào yuán yí, yù jǐn hé zhī, fǔ chéng yī piān, zhé wèi yùn jū, bǐ fú dé chěng. yú shì xíng sī zuò wéi, huò dé yī jù yī yùn, suǒ zhǐ shū zhī. yuè sān rì yòu chéng sì piān, shàng shǎo dà bàn, yì shū mèn mèn. èr shí sān rì chéng nán zuì guī, yōng gū yǒng, lián dé sì piān bàn, yǔ wèi yǐ ér yè hán shǒu guī, bù néng zú yě. míng rì gèng chéng èr piān bàn, bìng wú sú niàn yī piān, fán shí yòu sān piān, lǎn zhě xìng wèi zhèng yān yún lǚ hóng gān, yuè gōu xīng ěr, hǎi shàng jīn áo céng diào. péng dǎo lián gēn, kūn lún wú wài, bù bǐ rén jiān sōng shǎo. fǎn běn huán yuán, chéng gōng mǎn xíng, zuò dài zǐ huáng fēi zhào. xiào lìng wēi qiān suì lái guī, zhī huàn jǐ fān huá biǎo. shuí céng bàn ā mǔ zhòng yóu, pán táo zài jié, mù duàn xī fēi qīng niǎo. lín wū wú jiōng, dòng tiān bù lǎo, tiě dí yī shēng yún miǎo. jiǎo jiǎo líng tái, yíng yíng míng jìng, chén tǔ děng xián hūn le. kàn huǒ lún fēi chū fú sāng, wàn hù qiān mén jiē xiǎo.