朝代:宋代
作者： 刘将孙
全文:
书避乱所见女子，末有埋冤姐姐，衔恨婆婆语，极俚。后有螺川杨氏和二首，又自序生杨嫁罗，丙子暮春，自涪翁亭下舟行，追骑迫，间逃入山，卒不免于驱掠。行三日，经此桥，睹无闻二词，以为特未见其苦，乃和于壁。复云，观者毋谓弄笔墨非好人家儿女，此词虽俚，谅当近情，而首及权奸误国。又云，便归去、懒东涂西抹，学少年婆。又云，错应谁铸。皆追记往日之事，甚可哀也。因念南北之交，若此何限，心常痛之，适触于目因其调为赋一词，悉叙其意，辞不足而情有余悲矣
流水断桥，坏壁春风，一曲韦娘。记宰相开元，弄权疮C54D，全家骆谷，追骑仓皇。彩凤随鸦，琼奴失意，可似人间白面郎。知他是，燕南牧马，塞北驱羊。
啼痕自诉衷肠。尚把笔低徊愧下堂。叹国手无棋，危涂何策，书窗如梦，世路方长。青冢琵琶，穹庐笳拍，未比渠侬泪万行。二十载，竟何时委玉，何地埋香。
拼音:
shū bì luàn suǒ jiàn nǚ zǐ, mò yǒu mái yuān jiě jie, xián hèn pó pó yǔ, jí lǐ. hòu yǒu luó chuān yáng shì hé èr shǒu, yòu zì xù shēng yáng jià luó, bǐng zǐ mù chūn, zì fú wēng tíng xià zhōu xíng, zhuī qí pò, jiān táo rù shān, zú bù miǎn yú qū lüè. xíng sān rì, jīng cǐ qiáo, dǔ wú wén èr cí, yǐ wéi tè wèi jiàn qí kǔ, nǎi hé yú bì. fù yún, guān zhě wú wèi nòng bǐ mò fēi hǎo rén jiā ér nǚ, cǐ cí suī lǐ, liàng dāng jìn qíng, ér shǒu jí quán jiān wù guó. yòu yún, biàn guī qù lǎn dōng tú xī mǒ, xué shào nián pó. yòu yún, cuò yīng shuí zhù. jiē zhuī jì wǎng rì zhī shì, shén kě āi yě. yīn niàn nán běi zhī jiāo, ruò cǐ hé xiàn, xīn cháng tòng zhī, shì chù yú mù yīn qí diào wèi fù yī cí, xī xù qí yì, cí bù zú ér qíng yǒu yú bēi yǐ liú shuǐ duàn qiáo, huài bì chūn fēng, yī qǔ wéi niáng. jì zǎi xiàng kāi yuán, nòng quán chuāng, quán jiā luò gǔ, zhuī qí cāng huáng. cǎi fèng suí yā, qióng nú shī yì, kě shì rén jiān bái miàn láng. zhī tā shì, yàn nán mù mǎ, sài běi qū yáng. tí hén zì sù zhōng cháng. shàng bǎ bǐ dī huí kuì xià táng. tàn guó shǒu wú qí, wēi tú hé cè, shū chuāng rú mèng, shì lù fāng zhǎng. qīng zhǒng pí pá, qióng lú jiā pāi, wèi bǐ qú nóng lèi wàn xíng. èr shí zài, jìng hé shí wěi yù, hé dì mái xiāng.