《清平乐》
朝代:五代
作者: 尹鹗
全文:
偎红敛翠,尽日思闲事。髻滑凤凰钗欲坠,雨打梨花满地¤
绣衣独倚阑干,玉容似怯春寒。应待少年公子,
鸳帏深处同欢。
芳年妙妓,淡拂铅华翠。轻笑自然生百媚,争那尊前人意¤
酒倾琥珀杯时,更堪能唱新词。赚得王孙狂处,
断肠一搦腰肢。
拼音:
wēi hóng liǎn cuì, jǐn rì sī xián shì. jì huá fèng huáng chāi yù zhuì, yǔ dǎ lí huā mǎn dì xiù yī dú yǐ lán gān, yù róng shì qiè chūn hán. yīng dài shào nián gōng zǐ, yuān wéi shēn chù tóng huān. fāng nián miào jì, dàn fú qiān huá cuì. qīng xiào zì rán shēng bǎi mèi, zhēng nà zūn qián rén yì jiǔ qīng hǔ pò bēi shí, gèng kān néng chàng xīn cí. zuàn de wáng sūn kuáng chù, duàn cháng yī nuò yāo zhī.
上下篇