朝代:唐代
作者： 韩愈
全文:
澹师昼睡时，声气一何猥。顽飙吹肥脂，坑谷相嵬磊。
雄哮乍咽绝，每发壮益倍。有如阿鼻尸，长唤忍众罪。
马牛惊不食，百鬼聚相待。木枕十字裂，镜面生痱癗.
铁佛闻皱眉，石人战摇腿。孰云天地仁，吾欲责真宰。
幽寻虱搜耳，猛作涛翻海。太阳不忍明，飞御皆惰怠。
乍如彭与黥，呼冤受菹醢。又如圈中虎，号疮兼吼馁。
虽令伶伦吹，苦韵难可改。虽令巫咸招，魂爽难复在。
何山有灵药，疗此愿与采。
澹公坐卧时，长睡无不稳。吾尝闻其声，深虑五藏损。
黄河弄濆薄，梗涩连拙鲧。南帝初奋槌，凿窍泄混沌。
迥然忽长引，万丈不可忖。谓言绝于斯，继出方衮衮。
幽幽寸喉中，草木森苯尊。盗贼虽狡狯，亡魂敢窥阃。
鸿蒙总合杂，诡谲骋戾很。乍如斗呶呶，忽若怨恳恳。
赋形苦不同，无路寻根本。何能堙其源，惟有土一畚。
拼音:
dàn shī zhòu shuì shí, shēng qì yī hé wěi. wán biāo chuī féi zhī, kēng gǔ xiāng wéi lěi. xióng xiāo zhà yàn jué, měi fā zhuàng yì bèi. yǒu rú ā bí shī, zhǎng huàn rěn zhòng zuì. mǎ niú jīng bù shí, bǎi guǐ jù xiāng dài. mù zhěn shí zì liè, jìng miàn shēng fèi lěi. tiě fú wén zhòu méi, shí rén zhàn yáo tuǐ. shú yún tiān dì rén, wú yù zé zhēn zǎi. yōu xún shī sōu ěr, měng zuò tāo fān hǎi. tài yáng bù rěn míng, fēi yù jiē duò dài. zhà rú péng yǔ qíng, hū yuān shòu zū hǎi. yòu rú quān zhōng hǔ, hào chuāng jiān hǒu něi. suī lìng líng lún chuī, kǔ yùn nán kě gǎi. suī lìng wū xián zhāo, hún shuǎng nán fù zài. hé shān yǒu líng yào, liáo cǐ yuàn yǔ cǎi. dàn gōng zuò wò shí, zhǎng shuì wú bù wěn. wú cháng wén qí shēng, shēn lǜ wǔ cáng sǔn. huáng hé nòng fén báo, gěng sè lián zhuō gǔn. nán dì chū fèn chuí, záo qiào xiè hùn dùn. jiǒng rán hū zhǎng yǐn, wàn zhàng bù kě cǔn. wèi yán jué yú sī, jì chū fāng gǔn gǔn. yōu yōu cùn hóu zhōng, cǎo mù sēn běn zūn. dào zéi suī jiǎo kuài, wáng hún gǎn kuī kǔn. hóng méng zǒng hé zá, guǐ jué chěng lì hěn. zhà rú dòu náo náo, hū ruò yuàn kěn kěn. fù xíng kǔ bù tóng, wú lù xún gēn běn. hé néng yīn qí yuán, wéi yǒu tǔ yī běn.