朝代:清代
作者： 魏源
全文:
忽惊云黑何方雨，谁知泉挂峰头树。一村云树水声中，疑是山人辟秦处。
条山西枕黄河曲，四山环拱天柱足。人言黄河天上来，谁知银河万仞，却泻山中雷。
东西两瀑不相见，回崖寒閟千琼瑰。寒日无影峰插汉，但有古雪溅莓苔。
人言西北之山少泉水，不若东南雷电起。岂知河北瀑龙不见尾，岱华西谷水帘足。
游人登峰不寻谷，沂山双瀑横云霄。高寒谁肯跻岧峣。
太行林虑瀑奇绝，崖谷荒险虎豹穴。惟有盘山泉石闻天下，卧瀑终殊飞瀑挂。
欲求西北观瀑不险而绝奇，无若王官谷里天绅垂。
晴空雨雪三千丈，终古风雷十二时。垂纶亭，濯缨涧，此间可以忘南面。
有人绝壁烟霞鍊，欲往从之，峰回路转，可望不可见。
云树苍苍空浩叹。
拼音:
hū jīng yún hēi hé fāng yǔ, shéi zhī quán guà fēng tóu shù. yī cūn yún shù shuǐ shēng zhōng, yí shì shān rén pì qín chù. tiáo shān xī zhěn huáng hé qū, sì shān huán gǒng tiān zhù zú. rén yán huáng hé tiān shàng lái, shéi zhī yín hé wàn rèn, què xiè shān zhōng léi. dōng xī liǎng pù bù xiāng jiàn, huí yá hán bì qiān qióng guī. hán rì wú yǐng fēng chā hàn, dàn yǒu gǔ xuě jiàn méi tái. rén yán xī běi zhī shān shǎo quán shuǐ, bù ruò dōng nán léi diàn qǐ. qǐ zhī hé běi pù lóng bú jiàn wěi, dài huá xī gǔ shuǐ lián zú. yóu rén dēng fēng bù xún gǔ, yí shān shuāng pù héng yún xiāo. gāo hán shuí kěn jī tiáo yáo. tài xíng lín lǜ pù qí jué, yá gǔ huāng xiǎn hǔ bào xué. wéi yǒu pán shān quán shí wén tiān xià, wò pù zhōng shū fēi pù guà. yù qiú xī běi guān pù bù xiǎn ér jué qí, wú ruò wáng guān gǔ lǐ tiān shēn chuí. qíng kōng yǔ xuě sān qiān zhàng, zhōng gǔ fēng léi shí èr shí. chuí lún tíng, zhuó yīng jiàn, cǐ jiān kě yǐ wàng nán miàn. yǒu rén jué bì yān xiá liàn, yù wǎng cóng zhī, fēng huí lù zhuǎn, kě wàng bù kě jiàn. yún shù cāng cāng kōng hào tàn.