《壶中天 花魂》
朝代:清代
作者: 宗婉
全文:
落花堆里,剩半丝一缕,呼之欲出。人在小窗扶病起,恍惚似闻声息。
玉已成烟,香拼化土,此恨终难灭。苔荒院冷,知它多少凄咽。
堪叹从古佳人,几多艳魄,曾与君同劫。回首淡烟凉月夜,春梦了无痕迹。
悄悄冥冥,酸酸楚楚,偷向墙阴泣。晓风吹散,却从何处寻觅。
拼音:
luò huā duī lǐ, shèng bàn sī yī lǚ, hū zhī yù chū. rén zài xiǎo chuāng fú bìng qǐ, huǎng hū shì wén shēng xī. yù yǐ chéng yān, xiāng pīn huà tǔ, cǐ hèn zhōng nán miè. tái huāng yuàn lěng, zhī tā duō shǎo qī yān. kān tàn cóng gǔ jiā rén, jǐ duō yàn pò, céng yǔ jūn tóng jié. huí shǒu dàn yān liáng yuè yè, chūn mèng liǎo wú hén jī. qiāo qiāo míng míng, suān suān chǔ chǔ, tōu xiàng qiáng yīn qì. xiǎo fēng chuī sàn, què cóng hé chǔ xún mì.