《题竹寄子谟同知》
朝代:明代
作者： 杨士奇
全文:
修筠生平陆，荆棘丛翳之。荆棘承雪霜，摧折遽无遗。
修筠当岁寒，秀色终不移。小人抱龌龊，志与君子违。
枘凿岂相入，萋斐腾诬辞。溷夷而廉蹠，岂云天可欺。
天道匪茫昧，谗夫宁几时。达士固贞节，安命诚奚疑。
臧氏不见尤，大贤有明规。因成修筠咏，遥赠心所期。
拼音:
xiū yún shēng píng lù, jīng jí cóng yì zhī. jīng jí chéng xuě shuāng, cuī shé jù wú yí. xiū yún dāng suì hán, xiù sè zhōng bù yí. xiǎo rén bào wò chuò, zhì yǔ jūn zǐ wéi. ruì záo qǐ xiāng rù, qī fěi téng wū cí. hùn yí ér lián zhí, qǐ yún tiān kě qī. tiān dào fěi máng mèi, chán fū níng jǐ shí. dá shì gù zhēn jié, ān mìng chéng xī yí. zāng shì bú jiàn yóu, dà xián yǒu míng guī. yīn chéng xiū yún yǒng, yáo zèng xīn suǒ qī.