《归自西洞庭阻风登鼋山绝顶》
朝代:明代
作者: 王鏊
全文:
亲朋挽衣留不住,逆风舟向平滩驻。滩头寂寞谁与言,青鞋飞纵颠厓步。
鼋头戴山山不崩,东望东海西吴兴。群峰罗列七十二,如拱如立如奔腾。
我行天下亦多矣,所至有山或无水。其间有水却无山,何处能兼山水美。
苍茫万顷浮孱颜,惟有海上三神山。杳然可望不可到,不如此地日夕随我往与还。
胡为十年才一到,风乎尔知吾所好。
拼音:
qīn péng wǎn yī liú bú zhù, nì fēng zhōu xiàng píng tān zhù. tān tóu jì mò shuí yǔ yán, qīng xié fēi zòng diān yá bù. yuán tóu dài shān shān bù bēng, dōng wàng dōng hǎi xī wú xīng. qún fēng luó liè qī shí èr, rú gǒng rú lì rú bēn téng. wǒ xíng tiān xià yì duō yǐ, suǒ zhì yǒu shān huò wú shuǐ. qí jiān yǒu shuǐ què wú shān, hé chǔ néng jiān shān shuǐ měi. cāng máng wàn qǐng fú càn yán, wéi yǒu hǎi shàng sān shén shān. yǎo rán kě wàng bù kě dào, bù rú cǐ dì rì xī suí wǒ wǎng yǔ hái. hú wéi shí nián cái yí dào, fēng hū ěr zhī wú suǒ hǎo.