《阳翟新 其四》
朝代:明代
作者： 宋濂
全文:
镇帷犀重鲜室温，白天碎碎玉花纷。窗开云母不知夜，帐结流苏散锦文。
盈盈小妾被流黄，抱瑟升楼发浩倡。铜龙漏极曙光动，驩绝竟忘寒夜长。
祇恐愁红向春死，不死应须探春髓。龙刀切纸印冰花，贴在九华赪壁里。
冉冉南光走冷圭，梅含春影与云齐。青丝玉壶具憔悴，井底生尘却解携。
拼音:
zhèn wéi xī zhòng xiān shì wēn, bái tiān suì suì yù huā fēn. chuāng kāi yún mǔ bù zhī yè, zhàng jié liú sū sàn jǐn wén. yíng yíng xiǎo qiè bèi liú huáng, bào sè shēng lóu fā hào chàng. tóng lóng lòu jí shǔ guāng dòng, huān jué jìng wàng hán yè zhǎng. qí kǒng chóu hóng xiàng chūn sǐ, bù sǐ yīng xū tàn chūn suǐ. lóng dāo qiē zhǐ yìn bīng huā, tiē zài jiǔ huá chēng bì lǐ. rǎn rǎn nán guāng zǒu lěng guī, méi hán chūn yǐng yǔ yún qí. qīng sī yù hú jù qiáo cuì, jǐng dǐ shēng chén què jiě xié.