《风树亭诗》
朝代:明代
作者： 宋濂
全文:
山有嘉树，油然发荣。岂不欲静，风挠之鸣。我思我亲，颜猊日改。
子欲养之，亲不子待。呜呼噫嚱，孔怀孔悲。山高海深，孰堪喻之。
内而九藏，外而四体。皆亲之枝，同一根柢。根既拨矣，而枝独存。
夙夜哀号，莫达九原。白杨萧萧，泉扃夜閟。我亲我思，得无蕉瘁。
亲不可见，音容是求。求之不得，血泪交流。作亭墓隅，是曰风树。
仰之瞻之，心焉孔瘁。
拼音:
shān yǒu jiā shù, yóu rán fā róng. qǐ bù yù jìng, fēng náo zhī míng. wǒ sī wǒ qīn, yán ní rì gǎi. zi yù yǎng zhī, qīn bù zǐ dài. wū hū yī xì, kǒng huái kǒng bēi. shān gāo hǎi shēn, shú kān yù zhī. nèi ér jiǔ cáng, wài ér sì tǐ. jiē qīn zhī zhī, tóng yī gēn dǐ. gēn jì bō yǐ, ér zhī dú cún. sù yè āi háo, mò dá jiǔ yuán. bái yáng xiāo xiāo, quán jiōng yè bì. wǒ qīn wǒ sī, dé wú jiāo cuì. qīn bù kě jiàn, yīn róng shì qiú. qiú zhī bù dé, xuè lèi jiāo liú. zuò tíng mù yú, shì yuē fēng shù. yǎng zhī zhān zhī, xīn yān kǒng cuì.