《水龙吟 至顺癸酉九日秋与亭赋》
朝代:元代
作者： 许有壬
全文:
一亭飞出层霄，昔人似为登高办。双眸千里，茫茫宇宙，滔滔江汉。一片秋光，青山红树，断云斜雁。想人生尘世，难逢开口，但酬节、何多汉。细数年年今日，误清欢、半因羁宦。迩来心事，无惭猿鹤，更齐鹏＊。华发新添，黄花任笑，乌纱频岸。且一尊倾倒，不须醉后，把茱萸看。
拼音:
yī tíng fēi chū céng xiāo, xī rén shì wèi dēng gāo bàn. shuāng móu qiān lǐ, máng máng yǔ zhòu, tāo tāo jiāng hàn. yī piàn qiū guāng, qīng shān hóng shù, duàn yún xié yàn. xiǎng rén shēng chén shì, nán féng kāi kǒu, dàn chóu jié hé duō hàn. xì shù nián nián jīn rì, wù qīng huān bàn yīn jī huàn. ěr lái xīn shì, wú cán yuán hè, gèng qí péng. huá fà xīn tiān, huáng huā rèn xiào, wū shā pín àn. qiě yī zūn qīng dǎo, bù xū zuì hòu, bǎ zhū yú kàn.