《咏怀三首 其二》
朝代:元代
作者： 戴良
全文:
庭前两奇树，常有好容色。年年遇霜雪，谁谓寒可易。
大道久已丧，末路多凉德。狐裘已适体，谁念寒涂客。
古有延陵子，使还过徐国。徐君骨已朽，信义逾感激。
解剑挂高树，至宝非所惜。此士难再逢，四顾吾何适！
拼音:
tíng qián liǎng qí shù, cháng yǒu hǎo róng sè. nián nián yù shuāng xuě, shuí wèi hán kě yì. dà dào jiǔ yǐ sàng, mò lù duō liáng dé. hú qiú yǐ shì tǐ, shuí niàn hán tú kè. gǔ yǒu yán líng zi, shǐ hái guò xú guó. xú jūn gǔ yǐ xiǔ, xìn yì yú gǎn jī. jiě jiàn guà gāo shù, zhì bǎo fēi suǒ xī. cǐ shì nán zài féng, sì gù wú hé shì!