《文泉》
朝代:元代
作者: 龚璛
全文:
泉者水之原,其初果何适。泓澄末沄沄,取辟人畜德。
畜德唯其深,行道亦在兹。以彼周流意,于焉文命之。
噫古所谓文,即礼乐法制。从世将奈何,而非此之谓。
华身习口语,逢时贵词章。油油青山云,不到白玉堂。
文者理而已,循理属君子。谓予言不信,法看逝川水。
拼音:
quán zhě shuǐ zhī yuán, qí chū guǒ hé shì. hóng chéng mò yún yún, qǔ pì rén chù dé. chù dé wéi qí shēn, háng dào yì zài zī. yǐ bǐ zhōu liú yì, yú yān wén mìng zhī. yī gǔ suǒ wèi wén, jí lǐ yuè fǎ zhì. cóng shì jiāng nài hé, ér fēi cǐ zhī wèi. huá shēn xí kǒu yǔ, féng shí guì cí zhāng. yóu yóu qīng shān yún, bú dào bái yù táng. wén zhě lǐ ér yǐ, xún lǐ shǔ jūn zǐ. wèi yǔ yán bù xìn, fǎ kàn shì chuān shuǐ.