《大有·九日》
朝代:宋代
作者: 潘希白
全文:
戏马台前,采花篱下,问岁华、还是重九。恰归来、南山翠色依旧。帘栊昨夜听风雨,都不似、登临时候。一片宋玉情怀,十分卫郎清瘦。
红萸佩、空对酒。砧杵动微寒,暗欺罗袖。秋已无多,早是败荷衰柳。强整帽檐欹侧,曾经向、天涯搔首。几回忆,故国莼鲈,霜前雁後。
拼音:
xì mǎ tái qián, cǎi huā lí xià, wèn suì huá hái shì chóng jiǔ. qià guī lái nán shān cuì sè yī jiù. lián lóng zuó yè tīng fēng yǔ, dōu bù shì dēng lín shí hòu. yī piàn sòng yù qíng huái, shí fēn wèi láng qīng shòu. hóng yú pèi kōng duì jiǔ. zhēn chǔ dòng wēi hán, àn qī luó xiù. qiū yǐ wú duō, zǎo shì bài hé shuāi liǔ. qiáng zhěng mào yán yī cè, céng jīng xiàng tiān yá sāo shǒu. jǐ huí yì, gù guó chún lú, shuāng qián yàn hòu.
《大有·九日》的注译文
- 宋亡后不少文人归隐不仕,词中常多有归隐抒怀之作,该词词人抒写了重阳节时伤秋思归的意绪,满篇衰飒之气,有悯时伤世之慨。