朝代:清代
作者： 全祖望
全文:
高士爱冬不爱春，落落冬心冷愈醇。坐笑春风野马尘，自冬发春乃长新。
千山万径踪迹绝，冰瓯清绝见天根。寒厓之黍抱冻蹲，中有鸿濛木介痕。
百昌不复能氤氲，谁知老子心脾愈净骨愈尊。是谁滕六谁葛三，造化小儿遣来伴吟魂。
山鬼飒飒噤不语，但见峥嵘鹿角横黄昏。暗香疏影自怡悦，忽然老雀一声戛然下天门。
力能通乾而流坤，万籁尽泯我独存。底问北枝为弟南枝昆，冬耶春耶一笑归混敦。
拼音:
gāo shì ài dōng bù ài chūn, luò luò dōng xīn lěng yù chún. zuò xiào chūn fēng yě mǎ chén, zì dōng fā chūn nǎi zhǎng xīn. qiān shān wàn jìng zōng jī jué, bīng ōu qīng jué jiàn tiān gēn. hán yá zhī shǔ bào dòng dūn, zhōng yǒu hóng méng mù jiè hén. bǎi chāng bù fù néng yīn yūn, shéi zhī lǎo zi xīn pí yù jìng gǔ yù zūn. shì shuí téng liù shuí gé sān, zào huà xiǎo ér qiǎn lái bàn yín hún. shān guǐ sà sà jìn bù yǔ, dàn jiàn zhēng róng lù jiǎo héng huáng hūn. àn xiāng shū yǐng zì yí yuè, hū rán lǎo què yī shēng jiá rán xià tiān mén. lì néng tōng gān ér liú kūn, wàn lài jǐn mǐn wǒ dú cún. dǐ wèn běi zhī wèi dì nán zhī kūn, dōng yé chūn yé yī xiào guī hùn dūn.