朝代:清代
作者： 王士祯
全文:
出镇淮门，循小秦淮折而北，陂岸起伏多态，竹木蓊郁，清流映带。人家多因水为园态树石，溪塘幽窃而明瑟，颇尽四时之美。拿小艇，循河西北行，林木尽处，有桥宛然，如垂虹下饮于涧；又如丽人靓妆袨服，流照明镜中，所谓红桥也。
游人登平山堂，率至法海寺，舍舟而陆径，必出红桥下。桥四面触皆人家荷塘。六七月间，菡萏作花，香闻数里，青帘白舫，络绎如织，良谓胜游矣。予数往来北郭，必过红桥，顾而乐之。
登桥四望，忽复徘徊感叹。当哀乐之交乘于中，往往不能自喻其故。王谢冶城之语，景晏牛山之悲，今之视昔，亦有怨耶！壬寅季夏之望，与箨庵、茶村、伯玑诸子，倚歌而和之。箨庵继成一章，予以属和。
嗟乎！丝竹陶写，何必中年；山水清音，自成佳话，予与诸子聚散不恒，良会未易遘，而红桥之名，或反因诸子而得传于后世，增怀古凭吊者之徘徊感叹如予今日，未可知者。
拼音:
chū zhèn huái mén, xún xiǎo qín huái zhé ér běi, bēi àn qǐ fú duō tài, zhú mù wěng yù, qīng liú yìng dài. rén jiā duō yīn shuǐ wèi yuán tài shù shí, xī táng yōu qiè ér míng sè, pō jǐn sì shí zhī měi. ná xiǎo tǐng, xún hé xī běi xíng, lín mù jǐn chù, yǒu qiáo wǎn rán, rú chuí hóng xià yǐn yú jiàn yòu rú lì rén jìng zhuāng xuàn fú, liú zhào míng jìng zhōng, suǒ wèi hóng qiáo yě. yóu rén dēng píng shān táng, lǜ zhì fǎ hǎi sì, shě zhōu ér lù jìng, bì chū hóng qiáo xià. qiáo sì miàn chù jiē rén jiā hé táng. liù qī yuè jiān, hàn dàn zuò huā, xiāng wén shù lǐ, qīng lián bái fǎng, luò yì rú zhī, liáng wèi shèng yóu yǐ. yǔ shù wǎng lái běi guō, bì guò hóng qiáo, gù ér lè zhī. dēng qiáo sì wàng, hū fù pái huái gǎn tàn. dāng āi yuè zhī jiāo chéng yú zhōng, wǎng wǎng bù néng zì yù qí gù. wáng xiè yě chéng zhī yǔ, jǐng yàn niú shān zhī bēi, jīn zhī shì xī, yì yǒu yuàn yé! rén yín jì xià zhī wàng, yǔ tuò ān chá cūn bó jī zhū zǐ, yǐ gē ér hé zhī. tuò ān jì chéng yī zhāng, yǔ yǐ shǔ hé. jiē hū! sī zhú táo xiě, hé bì zhōng nián shān shuǐ qīng yīn, zì chéng jiā huà, yǔ yǔ zhū zǐ jù sàn bù héng, liáng huì wèi yì gòu, ér hóng qiáo zhī míng, huò fǎn yīn zhū zǐ ér dé chuán yú hòu shì, zēng huái gǔ píng diào zhě zhī pái huái gǎn tàn rú yǔ jīn rì, wèi kě zhī zhě.