朝代:明代
作者： 王世贞
全文:
女娲补天炼不尽，错落五色堆人寰。尧波九载涤磊块，秀出神骨争巉颜。
昆山太巧灵壁顽，么么琐屑几案间。不见洞庭高峰一百尺，万古长含太虚碧。
谁令壮士掷天外，添汝迟鸿台畔色。萦云欱雾作变态，障日撑空饶定力。
穆子振奇者拜之，不肯遽草草磬折。簪笏拖朝绅自言，生平石交唯石君。
今复得此石，丈成三人拜。起呼石丈汝总崚，角裂缺吾不嗔爱。
汝苍苍貌殊久，何似生人老少成好丑。爱汝冰雪长相守，何似百卉春荣见霜朽。
爱汝不笑复不言，何似当面输心背面诟。爱汝不倾复不仄，何似狂飙靡草波立走。
石丈不肯答，王子为代之。昔在长庆时，牛家李家大参差。
我独称上客，傀俄其间不见疑。王生谓石丈，当时楼护亦如是，却怪平泉汝曹一小弟。
今年酒价亦太贵，奈何醒我使我不得醉。穆子戛拊歌乌乌，汝能出声一和无。
毋论穆子癖且孤，王生亦有愚公愚。
拼音:
nǚ wā bǔ tiān liàn bù jìn, cuò luò wǔ sè duī rén huán. yáo bō jiǔ zài dí lěi kuài, xiù chū shén gǔ zhēng chán yán. kūn shān tài qiǎo líng bì wán, me me suǒ xiè jī àn jiān. bú jiàn dòng tíng gāo fēng yī bǎi chǐ, wàn gǔ zhǎng hán tài xū bì. shuí lìng zhuàng shì zhì tiān wài, tiān rǔ chí hóng tái pàn sè. yíng yún hē wù zuò biàn tài, zhàng rì chēng kōng ráo dìng lì. mù zi zhèn qí zhě bài zhī, bù kěn jù cǎo cǎo qìng zhé. zān hù tuō cháo shēn zì yán, shēng píng shí jiāo wéi shí jūn. jīn fù dé cǐ shí, zhàng chéng sān rén bài. qǐ hū shí zhàng rǔ zǒng léng, jiǎo liè quē wú bù chēn ài. rǔ cāng cāng mào shū jiǔ, hé sì shēng rén lǎo shào chéng hǎo chǒu. ài rǔ bīng xuě zhǎng xiàng shǒu, hé sì bǎi huì chūn róng jiàn shuāng xiǔ. ài rǔ bù xiào fù bù yán, hé sì dāng miàn shū xīn bèi miàn gòu. ài rǔ bù qīng fù bù zè, hé sì kuáng biāo mí cǎo bō lì zǒu. shí zhàng bù kěn dá, wáng zǐ wèi dài zhī. xī zài cháng qìng shí, niú jiā lǐ jiā dà cēn cī. wǒ dú chēng shàng kè, guī é qí jiān bú jiàn yí. wáng shēng wèi shí zhàng, dāng shí lóu hù yì rú shì, què guài píng quán rǔ cáo yī xiǎo dì. jīn nián jiǔ jià yì tài guì, nài hé xǐng wǒ shǐ wǒ bù dé zuì. mù zi jiá fǔ gē wū wū, rǔ néng chū shēng yī hé wú. wú lùn mù zi pǐ qiě gū, wáng shēng yì yǒu yú gōng yú.