朝代:唐代
作者： 独孤及
全文:
早岁慕五岳，尝为尘机碍。孰知天柱峰，今与郡斋对。
隐嶙抱元气，氤氲含青霭。云崖媚远空，石壁寒古塞。
汉皇南游日，望秩此昭配。法驾到谷口，礼容振荒外。
焚柴百神趋，执玉万方会。天旋物顺动，德布泽滂霈。
讲武威已耀，学仙功未艾。黄金竟何成，洪业遽沦昧。
度世若一瞬，昨朝已千载。如今封禅坛，唯见云雨晦。
长望哀往古，劳生惭大块。清晖幸相娱，幽独知所赖。
寒城春方正，初日明可爱。万殊喜阳和，余亦荷时泰。
山色日夜绿，下有清浅濑。愧作拳偻人，沈迷簿书内。
登临叹拘限，出处悲老大。况听郢中曲，复识湘南态。
思免物累牵，敢令道机退。瞒然诵佳句，持此秋兰佩。
拼音:
zǎo suì mù wǔ yuè, cháng wèi chén jī ài. shú zhī tiān zhù fēng, jīn yǔ jùn zhāi duì. yǐn lín bào yuán qì, yīn yūn hán qīng ǎi. yún yá mèi yuǎn kōng, shí bì hán gǔ sāi. hàn huáng nán yóu rì, wàng zhì cǐ zhāo pèi. fǎ jià dào gǔ kǒu, lǐ róng zhèn huāng wài. fén chái bǎi shén qū, zhí yù wàn fāng huì. tiān xuán wù shùn dòng, dé bù zé pāng pèi. jiǎng wǔ wēi yǐ yào, xué xiān gōng wèi ài. huáng jīn jìng hé chéng, hóng yè jù lún mèi. dù shì ruò yī shùn, zuó cháo yǐ qiān zǎi. rú jīn fēng shàn tán, wéi jiàn yún yǔ huì. zhǎng wàng āi wǎng gǔ, láo shēng cán dà kuài. qīng huī xìng xiāng yú, yōu dú zhī suǒ lài. hán chéng chūn fāng zhèng, chū rì míng kě ài. wàn shū xǐ yáng hé, yú yì hé shí tài. shān sè rì yè lǜ, xià yǒu qīng qiǎn lài. kuì zuò quán lóu rén, shěn mí bù shū nèi. dēng lín tàn jū xiàn, chū chù bēi lǎo dà. kuàng tīng yǐng zhōng qū, fù shí xiāng nán tài. sī miǎn wù lèi qiān, gǎn lìng dào jī tuì. mán rán sòng jiā jù, chí cǐ qiū lán pèi.