《季子延奴初学语见书帙在案时辄作嚅嚅唲唲声若解诵然以其不由教而能尔故喜而赋诗且以示浩使知有所警云》
朝代:明代
作者： 董纪
全文:
小儿不识无与之，摊书学诵能嚅唲。他日贤否未可必，眼前便作聪明期。
人家爱儿如爱宝，不愿儿多愿儿好。无儿所忧在未得，生得痴儿被儿恼。
我年日壮始得男，至今空年十二三。纸笔不好懒无匹，正类豚犬令人惭。
阿奴碌碌已如彼，满谓兴宗当在此。君不闻杜陵达道笑渊明，有子贤愚何足齿。
拼音:
xiǎo ér bù shí wú yǔ zhī, tān shū xué sòng néng rú ér. tā rì xián fǒu wèi kě bì, yǎn qián biàn zuò cōng míng qī. rén jiā ài ér rú ài bǎo, bù yuàn ér duō yuàn ér hǎo. wú ér suǒ yōu zài wèi dé, shēng de chī ér bèi ér nǎo. wǒ nián rì zhuàng shǐ dé nán, zhì jīn kōng nián shí èr sān. zhǐ bǐ bù hǎo lǎn wú pǐ, zhèng lèi tún quǎn lìng rén cán. ā nú lù lù yǐ rú bǐ, mǎn wèi xìng zōng dāng zài cǐ. jūn bù wén dù líng dá dào xiào yuān míng, yǒu zi xián yú hé zú chǐ.